Ceo tekst rada:
Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
2020, vol. LIV, br. 1, str. 267–287
jezik rada: srpski
Originalni naučni rad
udk: 347.441.8(497.11)
doi: 10.5937/zrpfns54-25488
Autori:
Dr Sanja M. Radovanović, vanredni profesor
Univerzitet u Novom Sadu
Pravni fakultet u Novom Sadu
S.Radovanovic@pf.uns.ac.rs
Nikolina B. Miščević, asistent
Univerzitet u Novom Sadu
Pravni fakultet u Novom Sadu
N.Miscevic@pf.uns.ac.rs
Sažetak:
U Zakonu o obligacionim odnosima, u okviru dela kojim se reguliše nevažnost ugovora izričito se pominju samo ništavi i rušljivi ugovori. Međutim, u domaćoj teoriji se često govori i o daljoj podeli ništavih na nepostojeće i ništave ugovore u užem smislu. Dok jedni ovoj podeli negiraju bilo kakav praktični značaj, drugi ukazuju na nužnost njenog postojanja. U radu su analizirana shvatanja domaćih autora o ovoj podeli, argumenti koji se navode u prilog razlikovanju nepostojećih od ništavih ugovora, kao i pravila Zakona o obligacionim odnosima, sa ciljem ispitivanja potrebe za nepostojećim ugovorima kao posebnom vrstom nevažećih ugovora.
Ključne reči:
ništavi ugovori, nepostojeći ugovori, konverzija ugovora, nevažnost ugovora