Ceo tekst rada:

Preuzimanje rada u pdf formatu

Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad

2019, vol. LIII, br. 2, str. 489–503

jezik rada: srpski

Pregledni članak

udk: 351.941:342.7

doi: 10.5937/zrpfns53-23052

Autor:

 

Dr Maja Nastić, vanredni profesor

Univerzitet u Nišu

Pravni fakultet u Nišu

maja@prafak.ni.ac.rs

Sažetak:

Institucija ombudsmana, izvorno nastala u Švedskoj davne 1809. godine, tokom vremena dobija planetarni karakter. Istovremeno, povećavale su se i njegove nadležnosti: od klasičnog kontrolora javne uprave ombudsman izrasta u nacionalnu instituciju zaštite ljudskih prava. Ustav Srbije (2006) određuje Zaštitnika građana kao nezavisnog državnog organa koji štiti prava građana i kontroliše rad organa državne uprave i javnih službi.. Delovanje Zaštitnika građana u sferi zaštite ljudskih prava posmatrano je sa opšteg aspekta. Uloga Zaštitnika građana je prepoznata u kreiranju odgovarajućeg zakonodavnog ambijenta, zatim u svojstvu nacionalne institucije za zaštitu ljudskih prava (NHRI) i kao nacionalnog mehanizma za prevenciju torture. Celinom svojih nadležnosti Zaštitnik građana se pozicionira kao značajna institucija zaštite ljudskih prava, ali dometi njegovog delovanja u velikoj meri određeni su kako njegovim personalnim kapacitetom tako i spremnošću parlamenta i vlade da postupaju u skladu sa njegovim preporukama i inicijativama.

Ključne reči:

ombudsman, Zaštitnik građana, nacionalni mehanizam za zaštitu ljudskih prava