Ceo tekst rada:
Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
2019, vol. LIII, br. 4, str. 1319–1330
jezik rada: srpski
Originalni naučni rad
udk: 314.7(4)
doi: 10.5937/zrpfns53-23993
Autor:
Dr Tijana Perić Diligenski, naučni saradnik
Institut za političke studije
peric.tijana@yahoo.com
Sažetak:
Migrantska kriza sa kojom se Evropa suočava duži niz godina pokrenula je lavinu ksenofobije i disperziju antimigrantskih sentimenata koji su postali referentna matrica za populistički diskurs. Antimigrantski diskurs se paralelno javlja u svojstvu forme upotrebe jezika i oblika socijalne i političke interakcije. Antagonistički stereotipski narativ o migrantima polazi od teze da oni konstituišu retrogradnu socijalnu skupinu (pežorativno hordu) koja predstavlja ekonomsku i bezbednosnu pretnju po domicilno stanovništvo, te koja nije kadra da se kulturološki asimiluje u državama tranzita, prijema i krajnjeg odredišta (dihotomija Mi – Oni). Širenje antimigrantskog diskursa postaje strategija osvajanja izbornog tela i važna alatka za mobilisanje političke podrške. Politički inženjering evropskih političkih partija pokazuje da antimigrantski diskurs nije ekskluzivitet desno profilisanih partija političkog spektra (iako je njima najsrodiji) već postaje i sve značajnija tema na političkoj agendi levog populizma. Antimigrantski diskurs se reflektuje kroz nacionalistički i hostilan pristup imigraciji, veličanju nacionalnih i suverenističkih narativa i neprijateljskom odnosu prema neoliberalizmu. Antimigrantski narativi su našli svoje uporište u političkom delovanju mnogih evropskih partija koje su mahom suverenistički profilisane. Ovakav politički svod rezonance migranta pretvara u stranca i govori o trijumfu komunitarizma u odnosu na kosmopolitizam čime geslo Evropske unije „ujedinjeni u različitosti“ (in varietate concordia) postaje upitno i podleže dekonstrukciji.
Ključne reči:
migrant, stranac, diskurs, levica, desnica