Ceo tekst rada:

Preuzimanje rada u pdf formatu

Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad

2007, vol. XLI, br. 3, str. 145–169

jezik rada: srpski

Izvorni naučni rad

udk: 323.27(497.11) “1848/1849“
327(497.11+44) “1848/1849“

interdoi: 10.5937/zrpfns41-0033

Autor:

Dr Ljubomirka Krkljuš, redovni profesor

Univerzitet u Novom Sadu

Pravni fakultet u Novom Sadu

Sažetak:

U vreme burnih događaja 1848-1849. u Beogradu je kao francuski konzul boravio M. Limperani, a izvesno vreme ga je zamenjivao A. Fabr. U sklopu francuske diplomatske mreže delovao je i jedan pred- stavnik poljske političke emigracije, grof. L. Bistšonovski. Mada je francusko javno mnjenje godinama pre Februarske revolucije (1848) ispoljavalo jake simpatije za oslobodilačke težnje podjarmljenih naroda u istočnoj Evropi i u Italiji, zvanična Francuska nije 1848. podržavala oslobodilačke pokrete pobunjenih naroda u istočnoj Evropi i Italiji, smatrajući da interes Francuske zahteva očuvanje celokupnosti Turske carevine. Stoga su francuski konzuli u Beogradu savetovali srpskoj vla- di da bude potpuno lojalna prema Porti. Mnogo pažnje su posvetili i događajima u Mađarskoj i pokretu Srba u Južnoj Ugarskoj. U njihovom pokretu i pomoći Srba iz Srbije su videli pre svega opasnost po opstanak Turske i mogućnost za širenje ruskog uticaja. Smatrajući da će i mađarski državnici uvideti da je mir sa Srbima najbolje jemstvo protiv navi a a ruskog panslavizma, nastojali su da posreduju u pomirenju Srba i Mađara i stupili u dodir sa pojedinim vođama srpskog i mađarskog pokreta. U diplomatskoj prepisci i izveštajima francuskih konzula iz Beograda i grofa Bistšonovskog našli su dosta mesta i njihovi stavovi i utisci o Srpskom pokretu 1848. i njegovim najznačajnijim akterima: patrijarhu Josifu Rajačiću, vojvodi Stefanu Šupljikcu i komandantu srpske vojske, Đorđu Stratimiroviću.

Ključne reči:

Revolucija 1848-1849, francuski konzuli, M. Limperani, A. Fabr, grof L. Bistšonovski, Austrija, Mađarska, Kneževina Srbija, Vojvodovina, patrijarh J. Rajačić, vojvoda S. Šupljikac, Đ. Stratimirović, Turska, Rusija, panslavizam, ruski uticaj