Ceo tekst rada:
Zbornik radova Pravnog fakulteta, Novi Sad
2003, vol. XXXVII, br. 1-2, str. 59-70
jezik rada: srpski
Izvorni naučni rad
udk: nema
interdoi: 10.5937/zrpfns37-0006
Autor:
Dr Srđan Šarkić, redovni profesor
Univerzitet u Novom Sadu
Pravni fakultet u Novom Sadu
Sažetak:
Danteovi stihovi e quel di Rascia che male a visto il conio di Vinegia odnose se na kralja Milutina, kome veliki pesnik prebacuje, prema uobičajenom shvatanju, da se bavio falsifikovanjem novca i da stoga „zaslužuje“ pakao. S druge strane, Srpska pravoslavna crkva slavi Milutina kao sveca, zbog njegovog zaštitničkog odnosa prema crkvama i manastirima. Iscrpna analiza izvora pokazuje, međutim, da Milutin nije falsifikovao novac u savremenom značenju toga pojma, već da je samo smanjivao količinu srebra prilikom kovanja srpskog novca, što je dovelo do monetarnog spora sa Venecijom. S druge strane, mada Milutinu pripadaju znatne zasluge za razvoj srednjovekovne Srbije, u njegovoj biografiji ima elemenata koji ne idu u prilog svetačkom životu. A to su sledeće činjenice: srpski kralj se ženio sigurno četiri puta, a verovatno i pet, što je u suprotnosti sa kanonima pravoslavne crkve, koji dozvoljavaju tri uzastopna braka, dok je četvrti zabranjen; više od deset godina ratovao je sa bratom Dragutinom, boreći se za vlast; bio je naredio da se oslepi njegov sin Stefan Dečanski, koji se bio pobunio protiv oca, i na kraju, prema svedočenjima vizantijskih pisaca voleo je sjaj i raskošno odevanje.
Ključne reči:
Dante,“Pakao“, Milutin,“Sveti kralj“, Metohit, Pahimer, Grigora, falsifikat, novac, arhiepiskop Danilo