1. Knjige se navode na sledeći način: ime i prezime autora (Petar Petrović), naziv knjige kurzivom (Pravo), mesto i godina izdanja – obično, bez zareza (Novi Sad 2014) i broj stranice (30 ili 30-32 ili 2 i 4). Samo prilikom prvog citiranja navodi se puno ime autora, a u kasnijem citiranju iste knjige navodi se prvo slovo imena sa tačkom i prezime autora (P. Petrović).
    Ukoliko se navodi i izdavač piše se obično, pre mesta izdanja (Petar Petrović, Pravo, Izdavački centar, Novi Sad 2014, 29-30). Navođenje izdavača nije obavezno
    Ukoliko se u navodu upućuje na fusnotu, posle broja strane piše se skraćenica „fn.“ (Petar Petrović, Pravo, Novi Sad 2014, 35, fn. 3).
    Ukoliko je u knjizi naznačeno više mesta gde je izdata, navodi se jedno ili prva dva razdvojena crtom (Robert Robertson, Constitution in the World, Oxford – New York 2014, 25).
  2. Članci se navode na sledeći način: ime i prezime autora, naziv članka kurentom – obično sa navodnicama („Sudski postupak“), naziv časopisa kurzivom, broj, godina i broj strane (Zbornik radova Pravnog fakulteta u Novom Sadu 4/2013, 19). Samo prilikom prvog citiranja navodi se puno ime autora, a u kasnijem citiranju istog članka navodi se prvo slovo imena sa tačkom i prezime autora Ukoliko je naziv časopisa dug, prilikom prvog citiranja u zagradi se piše skraćenica pod kojom će se časopis nadalje naoditi (Zbornik radova Pravnog fakulteta u Novom Sadu (Zbornik radova PFNS) 4/2013, 19).
    Na sličan način se označavaju i radovi sa naučnih skupova: ime i prezime autora, naziv rada (saopštenja) – obično sa navodnicama, naziv naučnog skupa kurzivom, mesec i godina, ustanova, broj publikacije (ako ih je više), mesto održavanja naučnog skupa i broj strane (Dimitrije Bogdanović, „Krmčija Svetoga Cave“, Međunarodni naučni skup Cvemu Cava, istorija i predanje, decembar 1976, Srpska Akademija nauka i umetnosti, knjiga 7, Beograd, 91-99).
  3. Kada su dva ili tri autora knjige ili članka, razdvajaju se zarezom (Petar. Petrović, Milan Popović, Dragan Ilić). Ukoliko je više od tri autora, navodi se prvo slovo imena sa tačkom i prezime prvog od njih, uz latiničnu skraćenicu za et alia u kurzivu (P. Petrović et al) Samo prilikom prvog citiranja navodi se puno ime autora.
  4. Kada se u radu citira samo jedan tekst određenog autora, kod ponovljenog citiranja tog teksta, posle prvog slova imena sa tačkom i prezimena autora, sledi samo broj strane (P. Petrović, 53). Ukoliko se citira više radova istog autora, bilo knjiga ili članaka, a pošto je prvi put naziv svakog rada naveden u punom obliku, posle prvog slova imena sa tačkom i prezimena autora, stavlja se u zagradi godina izdanja knjige ili članka. Ukoliko iste godine autor ima više objavljenih radova koji se citiraju, uz godinu se dodaju latinična slova a, b, c, d, itd., posle čega sledi samo broj strane (P. Petrović (1995a), 6)
  5. Kada se citira tekst sa više strana koje su tačno određene, one se razdvajaju crticom (P. Petrović, 53–67). Ukoliko se citira više strana koje se ne određuju tačno, posle broja koji označava prvu stranu navodi se „i dalje“ (P. Petrović (1995a), 53 i dalje).
  6. Ukoliko se u fusnoti citira ista strana iz iste knjige ili članka kao u prethodnoj, koristi se latinična skraćenica za ibidem u kurzivu, bez navođenja imena i prezimena autora (Ibid). Ukoliko se citira ista knjiga ili članak kao u prethodnoj fusnoti, ali na različitoj strani, koristi se latinična skraćenica za ibidem u kurzivu i broj strane, bez navođenja imena i prezimena autora (Ibid., 69).
  7. Kada se citira članak u zborniku radova na srpskom jeziku, posle naziva zbornika u zagradi se navode skraćenica za urednik (ur) i ime i prezime ili imena i prezimena urednika. Kada se citira članak iz zborniku radova na engleskom ili drugom stranom jeziku, posle naziva zbornika u kurzivu, u zagradi se navodi ime urednika i skraćenica za „editor“ (ed), a ako je više urednika stavlja se skraćenica za „editors“ (eds). pre njihovih imena. I za druge jezike stavljaju se odgovarajuće skraćenice za urednike (npr. u nemačkom „Hrsg.“). Primer: Aleen Buchanan, „Liberalism and Group Rights“, Essays in Honour of Joel Feinberg (eds. Jules L. Coleman, A. Buchanan), Cambridge 1994, 1–15.
  8. Propisi se navode punim nazivom – obično, potom se kurzivom navodi glasilo u kome je propis objavljen, a posle zareza broj i godina objavljivanja, ponovo obično. Ukoliko se pomenuti zakon citira i kasnije, prilikom prvog pominjanja posle crte navodi se skraćenica pod kojom će se propis dalje pojavljivati (Zakon o obligacionim odnosima – ZOO, Službeni list SFRJ, br. 29/78 ili Zakon o izvršnom postupku – ZIP, Službeni glasnik RS, br. 125/04). Ukoliko je propis menjan i dopunjavan, navode se brojevi i godine objavljivanja izmena i dopuna (Zakon o osnovama sistema vaspitanja i obrazovanja, Službeni glasnik RS, br. 62/03, 64/03, 58/04 i 62/04).
  9. Član, stav i tačka propisa označavaju se skraćenicama čl. st. tač. (čl. 5, st. 2, tač. 3 ili čl. 5, 6, 9 i 10 ili čl. 4–12). Brojevi 10 i više pišu se arapski, a brojevi od nula do devet pišu se slovima. Datum se piše obično, kombinovano arapskim brojevima i slovima (11. januar 2000. godine).
  10. Navođenje sudskih odluka, međunarodnih ugovora i drugih pravnih izvora treba da sadrži što potpunije podatke: vrsta i broj odluke (ugovora), datum kada je doneta, publikacija u kojoj je objavljena.
  11. Latinske i druge strane reči, internet adrese i sl. se pišu kurzivom, u originalu.
  12. Citiranje tekstova s interneta treba da sadrži naziv citiranog teksta, adresu internet stranice ispisanu kurzivom i datum pristupa internet strani (European Commission for Democracy through Law, Opinion on the Constitutions, http://www.venice.coe.int/webforms/events/, 24. maj 2013).
  13. Ime i prezime autora, knjige i članci navode se na originalnom jeziku i pismu (srpski jezik, ćirilično ili latinično pismo, strani jezik i pismo). Strana imena autora u delima navedenim u fusnotama navode se u originalu i u zagradi iza prezimena navodi se prezime transkribovano na srpski jezik, ćirilicom, onako kako se izgovara, na primer Charles-Louis de Secondat Montesquieu (Monteskje). Prilikom ponovnog navođenja autora i dela važe opisana pravila, bez ponavljanja transkribovanog prezimena. Kada se koristi prevod dela stranog autora navodi se i prevodilac u zagradi – obično (Šarl Monteskje, O duhu zakona I-II (prev. A. Mimica), Beograd 1989). U glavnom tekstu rada ime stranog autora na koga se pozivamo navodi se ćirilicom transkribovano, s tim da se prvi put navodi i prezime na originalnom jeziku i pismu, u zagradi kurzivom, na primer „…po mišljenju Žan-Žaka Rusoa (Rousseau)…“.
  14. Za videti koristi se skraćenica „Vid.“, za uporediti se koristi skraćenica „Upor.“, a za navedeno prema (kad neki drugi autor navodi knjigu ili članak na koji se posredno pozivate) „Nav. prema“. Posle tih skraćenica navodi se knjiga ili članak po opisanim pravilima.
  15. Sve fusnote završavaju se tačkom. Iza svake skraćenice (et al., Ibid., ur.) stavlja se tačka.

Videti još:

Uputstvo za autore

Posebna pravila citiranja istorijskih izvora