1. Antički izvori autora od kojih je sačuvana samo jedna knjiga: navodi se samo ime autora, broj knjige i poglvlja (Her. IV, 2 = Herodot, Istorija, četvrta knjiga, drugo izdanje. Thuc. II, 8 = Tukidit, Peloponeski rat, druga knjiga, 8 poglavlje, Liv. IV, 2, 8 = Tit Livije, Od osnivanja grada, četvrta knjiga, drugo poglavlje, osma rečenica. Kada se koristi prevod dela obavezno se navodi i prevodilac (vid. tač. 13)
  2. Kada se koriste drugi antički autori navodi se ime autora – obično i naziv dela – kurziv, prema međunarodno prihvaćenim skraćenicama, broj knjige, poglavlja i eventualno rečenice (Ciceron, De legibus, I, 3,2 = Ciceron, O zakonima, prva knjiga, treće poglavlje, druga rečenica)
  3. Dela Platona i Aristotela navode se prema oznakama kakve su načinili aleksandrijski filozofi (Plat. Leg. 632 A. = Platon, Zakoni, Aristot. Polit. 1288 a. = Aristotel, Politika)
  4. Kada se koriste pesnička i dramska dela u stihovima, navodi se broj stiha (Hom. Od. vs. 56 (vs. skraćeno od versus – stih) = Homer, Odiseja, Arist. Eq. vs. 102. = Aristofan, Vitezovi). Kada se navodi domaći pesnik umesto vs. piše se stih ili st. (Njegoš, Gorski vijenac, st. 25).
  5. Poglavlja iz Biblije navode se prema međunarodno utvrđenim skraćenicama: Gen. (Genesis = Knjiga postanka), Exod. (Exodus = Knjiga izlaska), Matt. (Matteas = Jevanđelje po Mateju).
  6. Ukoliko je delo objavljeno u nekoj međunarodno priznatoj ediciji, obavezno navesti naziv edicije i ime priređivača (Dion, Roman History, LIII, 17, ed. E. Sagu, Loeb Classical Library, Cambridge Massachusetts – London England 1917, 234.
  7. Ukoliko su dela antičkih autora sačuvana u odlomcima, onda se navodi broj odlomka (fragmenta) i naziv zbirke u kojoj su ti odlomci sakupljeni (Ant. Fr. 40, Die Fragmente der Vorsokratiker, ed. W. Kranz, Berlin 1935).
  8. Najvažniji izvori rimskog prava: D. 1, l, 2 = Digesta, C. J. (ili C.) 3, 1, 4 = Justinijanov kodeks, Just. Inst. 4, 2 = Justinijanove institucije, Gaius, Inst. 2, 7 = Gajeve institucije, Nov. Just. 2, 4 = Justinijanove novele, C. Th. (ili Cod. Theod.) 2, 3, 2 = Teodosijev zakonik.
  9. Kada se navodi podatak iz zbirke izvora navodi se izvor tog podatka – obično sa navodnicima („Ugovor kralja Milutina sa Dubrovnikom od 1302. godine“), zatim izdavač (izdanje) – obično (izdanje Aleksandra Solovjeva), naziv dela u kurzivu (Odabrani spomenici srpskog prava), mesto, godina i strana (Beograd 1926, 48). 

 

Videti još:

Uputstvo za autore

Pravila citiranja